-009-


A Luisa

-o-

  Prît'invez’’e t'allegrare
 ti cuntristas pramm'aera?
De sas limbas sa chimera
  che rizolu lass'andare...!

-o-

  A s'affettu dedicada
ses che ros'a sa bellesa,
e, cun tanta gentilesa,
amas cantu ses amada:
cando miras in s'ojada
soles s'Anima mustrare
e mi das a isperare
unu gos''e Paradisu;
ma t'olvidas de su risu
prît'invez''e t'allegrare?

-o-

 No has dudas chi rispostu
no ti siat tant'amore,
ca, pro Te, raru fiore,
a totu m'ischis dispostu,
ca ses zerta chi depostu
in Te happo dogn'ispera:
duncas, ite, passizzera
tristesa, ti podet dare?
0 pro tantu murmurare
ti cuntristas pramm'aera?

 Lassa, lassa sa tristura:
ite nd'has, amada rosa?
De sa zente imbidiosa
no t'importet s'impostura:
no est dign''e tanta cura
tant’ingrata violera...
Sol'a mie sa sinzera
cara rendemi gentile,
chi pro Te no est deghile
de sas limbas sa chimera.

-o-

 Bella, duncas, de goie
no t'addures! Mi das pena!
Sa front'alziande serena
in ojos mirami e rie:
tantu l'ischis chi a mie
no mi podent isboltare...
chirca sol''e riservare
che-i como sos affettos
e' sos malignos dispettos
che rizolu lass’andare...!

Luglio 1953.-   "MANIGOS"A. Frau.